Dna pierwotna

Dna moczanowa jest chorobą powszechną, i to od wieków. Związana jest z zaburzeniami metabolizmu bądź nadprodukcją kwasu moczowego w organizmie. Jeśli jego stężenie we krwi jest zbyt wysokie zaczyna się on osadzać w postaci kryształków, najczęściej przy mniejszych stawach – dłoni czy stóp, choć większe stawy również bywają zagrożone. Niestety dna jest chorobą, której rozpoznanie odbywa się na podstawie pierwszych wyraźnych objawów. A na nie składa się przede wszystkim atak silnego bólu, w obrębie jednego lub większej ilości stawów podatnych na zmiany chorobowe.

Powikłania.

Poza tym występuje w obrębie całego organizmu stan zapalny. Napad mija samoistnie, po kilkunastu dniach, niemniej absolutnie nie należy go bagatelizować. Nieleczona dna moczanowa prowadzi bowiem do poważnych powikłań, łącznie z utratą sprawności ruchowej. Dna moczanowa to schorzenie cywilizacyjne. Najczęściej dotknięci są nią mężczyźni po 40 roku życia. Czynnikami ryzyka pozostają: nadwaga, siedzący tryb życia, niewłaściwa dieta (obfitująca w cholesterol, puryny – zawarte m.in. w śledziach, sardynkach, produktach wysokoprzetworzonych), częste spożywanie kawy, alkoholu. Jeśli chodzi o pierwotną dnę moczanową, to jest ona związana z występowaniem wady wrodzonej. Polega ona na niewłaściwym metabolizmie puryn. Często tej postaci dny towarzyszy kamica oraz hiperurikemia. Złogi niewydalonego kwasu moczowego powstają w wyniku zbytniego zakwaszenia moczu (oraz defektami w produkcji amoniaku). W większości przypadków schorzenia (u około 90 procent pacjentów) przyczynę stanowi upośledzone wydalanie kwasu moczowego, obniżenie filtracji czy zbyt duża jego resorpcja.

Zapobieganie i leczenie.

Pozostali chorzy cierpią na dnę moczanową w wyniku zbyt dużej produkcji kwasu moczowego. Leczenie polega na stosowaniu odpowiedniej diety, środków farmakologicznych (obniżających stężenie kwasu moczowego we krwi) oraz piciu dużych ilości wody (aby wspomagać naturalną filtrację organizmu).