Kogo dotyka artretyzm

Artretyzm, czyli przewlekła choroba stawów towarzyszy ludzkości niemal od momentu pojawienia się pierwszego człowieka na ziemi. Dziś rozróżnia się ponad 150 rodzajów tej choroby, która dotyka głównie osób starszych w tym najczęściej mężczyzn, jednak coraz częściej spotyka się przypadki wystąpienia objawów chorobowych także u osób bardzo młodych.
Istnieją jednak określone grupy ryzyka, czyli osób u których prawdopodobieństwo wystąpienia choroby jest znacznie większe niż w przypadku innych ludzi. Wiedząc o tym, że blisko 90 procent wszystkich zmian pojawiających się w zakresie artretyzmu mają pierwotny charakter można uznać, że najbardziej zagrożone są te osoby, u których w najbliższej rodzinie choroba wystąpiła. Nie bez znaczenia jest także prowadzony tryb życia. Niezdrowa dieta, nadużywanie leków i alkoholu, otyłość i brak ruchu to czynniki, które sprzyjają rozwojowi choroby. Wiadomo jednak, że nie zawsze zaniedbywanie zdrowia jest główną przyczyną zmian chorobowych w obrębie stawów. Ponieważ artretyzm wywoływany jest przez zbyt wysokie stężenie kwasu moczowego odkładającego się w postaci kryształów, w miejscach dotkniętych chorobą, często staje się następstwem innych chorób tj. białaczka, niedokrwistość hemolityczna, niewydolność nerek czy czerwienica prawdziwa. Niekiedy artretyzm to efekt przeprowadzonej chemioterapii lub radioterapii stosowanych u pacjentów z nowotworami.
Ostre zapalenie stawów znacznie częściej występuje u mężczyzn niż u kobiety. Statystycznie na artretyzm choruje blisko 30 mężczyzn na 1000, podczas gdy w przypadku kobiet wskaźnik ten wynosi około 6/1000. Choroba zwykle rozwija się długimi latami, niezauważona i dająca objawy dopiero w zaawansowanej fazie. Pierwsze ataki u mężczyzn mają miejsce zwykle między 40, a 60 rokiem życia, u kobiet dopiero po przebytej menopauzie w okolicach 65 roku życia.
Podsumowując, w grupie podwyższonego ryzyka najczęściej znajdują się mężczyźni prowadzący niezdrowy tryb życia, których ojcowie lub dziadkowie chorowali na artretyzm. Obciążenie genetyczne w połączeniu z czynnikami wspomagający rozwój choroby, mogą przyspieszyć proces wystąpienia objawów nawet o kilka lat.